آب نینداختن ماست و کش آمدن بافت آن ربطی به هم ندارند. ممکن است ماستی کش نیاید، آب هم نیندازد و برعکس ممکن است ماستی کش بیاید و آب هم بیندازد.
در صنایع لبنی صمغ ها و پایدارکننده های مختلفی وجود دارد که برای حفظ بافت ماست و بهبود احساس دهانی ماست های کم چرب مورد استفاده قرار می گیرند. در واقع، وقتی چربی ماست گرفته می شود، بافت ماست به هم می ریزد و بافت پایداری نخواهد داشت، بنابر این با یک قاشق زدن داخل ماست، ماست آب می اندازد.
برای بهبود این شرایط از صمغ ها و پایدارکننده ها مختلف استفاده می شود که یکی از آنها ثعلب است. این مواد نه تنها برای سلامت انسان مضر نیستند بلکه حتی می توانند مفید هم باشند.
پایدارکننده ها بر اساس استاندارد ملی ایران به ماست اضافه می شود، نه بیشتر. بسیاری از کارخانه های لبنی از این مواد استفاده می‌ک نند و ارگان های مربوطه بر میزان مصرف صمغ ها و پایدارکننده ها در ماست نظارت کافی دارند.
اضافه کردن پایدارکننده ها به ماست، بافت آن را سفت می کند، به قوام آن می افزاید، مانع آب‌‌اندازی ماست می شود و حس خوبی در دهان ایجاد می کند و این حالت نشانه ضعف ماست نیست که فکر کنید ماستی که حاوی مواد پایدار کننده است، خوب نیست و نباید از آن استفاده کرد.
